De aforismen die volgen komen voort uit een innerlijk en universeel perspectief, drinkend uit leerstellige bronnen en gebaseerd op het pad van het aanroepen van de Naam van God. De doctrine is eenvoudig: er is maar één Werkelijkheid en elke andere werkelijkheid in schijn kan zich alleen bewust worden van deze Eenheid van het Werkelijke door de zuivere Immanentie van ditzelfde Werkelijke. De universaliteit van deze doctrine komt zowel in Meister Eckhart naar voren als in de wahdât al-wujûd ('uniciteit van het bestaan') van het soefisme.
De spirituele discipline van aanroepen vereist een traditioneel kader en een initiatie of "autorisatie" van een spirituele autoriteit die bevoegd is om het te verlenen; het veronderstelt in principe ook een geestelijke gids. Wanneer de ziel in het licht van het ik is, “denkt” ze zichzelf niet als verschillend van Hem, en pas wanneer haar sluier terugvalt op dit licht, dat voortaan min of meer verduisterd is, scheidt ze zich van Dit wat het is, identificeren met wat het niet is. De volledig gesloten eenheid van de knop moet barsten om de bloem van het Zelf te openen en te laten schitteren.

Bibliografische informatie