Commandant Jacques Carret, een Arabist en bekend om de kwaliteit van zijn werk en zijn onpartijdigheid, kreeg in 1958 de opdracht een onderzoek uit te voeren naar de situatie van de Ulama in Algerije. Hij schreef een compleet rapport over de Vereniging van Ulama, haar leden en haar activiteiten.

Zijn getuigenis is van zeker nut, omdat het ons in staat stelt om, via de informatie waarover de Franse regering beschikt, te ontdekken op welke manier de Associatie werd beschreven en waargenomen door de Franse staat, die haar belangen in het koloniale Algerije wilde behouden.

Met uitzondering van enkele zeldzame standpunten of pogingen om de misdaden gepleegd door de koloniale staat te minimaliseren, is dit boek een aanzienlijke bron van feitelijke informatie waardoor de lezer de Associatie van Ulama en haar invloed in Frans Algerije beter zal kunnen begrijpen. , maar ook de rol ervan bij het opleiden van de bevolking en het voorbereiden van het geweten op de strijd voor onafhankelijkheid. De lezer zal zelfs teruggaan naar de bronnen van de Vereniging door haar statuten te lezen, die ook de fundamentele grondslagen van haar doctrine bevatten.

De intellectuele eerlijkheid van deze commandant van het Franse leger zal opvallend zijn. Ter vergelijking: veel van degenen die over de islam en moslims schrijven, aarzelen tegenwoordig niet om te proberen ‘wetenschappelijk’ te rechtvaardigen wat slechts een weerspiegeling is van hun vooroordelen. Ook verbazingwekkend is de gelijkenis met bepaalde politieke beslissingen van vandaag.

Bibliografische informatie over de Vereniging van Oulamas van Algerije