Geboren als moslima, heb ik me nooit verder vragen gesteld bij deze identiteit.
Ik geziene moslima door geboorte, .....
Door de kracht der dingen was ik verwesterd. Geschoold met een vereenvoudigd gemak....
Mijn cultuur van oorsprong, zeer traditionalistisch, beperkte zich tot de intieme sfeer van de familiekring.
De westerse cultuur prei me zo gemakkelijk, diegene die de mijne zou moeten zijn, mij prei te vervelen door zijn strakheid zijn litanieën, zijn eeuwig verbod....
De weinige zaken die ik van de islam kende, konden worden ontwikkeld in verouderlijke praktijken, generatie na generatie doorgegeven, passief, maar onomroepelijk....
Hoe groot was mijn ooit bij de ontdekking dat in feitelijk alles wat ik taalkundige te kennen van de Islam niets met de werkelijkheid te maken had!
De Koranische werkelijkheid, de aangrijpende en grootste geschiedenis van de vorm Mohammed en zijn gezellen, de moslimvrouwen van die, trots en de periodes, de ontwikkeling van de moslimgemeenschap, zijn gouden tijdperk, zijn toekomstige ontwerpen...